Astrologia humanistyczna
Astrologia jest dyscypliną, do której można podejść w różnoraki sposób. Osoby, które są sceptyczne w stosunku do astrologii, najczęściej utożsamiają ją z przepowiadaniem przyszłości. Mimo iż dzięki astrologii, możliwe jest oszacowanie przyszłych, potencjalnych trendów energetycznych i możliwości, jakie odzwierciedlają tranzyty planetarne, nie jest to jedyny ze sposobów pracy z narzędziem, jakim jest astrologia.
Jeden z najbardziej przełomowych astrologów ubiegłego stulecia Dane Rudhyar rozróżnił dwa podejścia, w jaki można ustosunkować się do praktykowania astrologii.
Pierwszym z nich, jest podejście oparte na wierzeniu, że ruchy planet i ciał niebieskich wywołują zdarzenia na Ziemi, a w rezultacie bezpośrednio wpływają na zajścia i sytuacje w ludzkim życiu. Takie podejście możemy nazwać podejściem pasywnym. Taka forma traktowania astrologii, oparta jest na wierzeniu w siłę sprawczą, jaką posiadają planety, dzięki której wywierają one wpływ na ludzi. Ustanawia to ludzką istotę jako podmiot, na który wpływają czynniki zewnętrzne wobec, których człowiek jest bezsilny. W dalekiej przeszłości wszelkie mniej rozumiane zdarzenia i sytuacje, a najczęściej te niefortunne, przypisywane były woli bóstw i bogów, przed którymi człowiek nie mógł się uchronić. Wszelkie zmiany w życiu przyrody, które wpływały na możliwości przetrwania człowieka interpretowane były jako pozytywne, bądź negatywne. Podobnie w czasach starożytnych podchodzono do symbolizmu planet, którym dopasowywano miano „złych” bądź „dobrych” wpływów owej siły sprawczej ciał niebieskich.
Podążając za tą logiką, ułożenie planet w czyimś kosmogramie determinowało los posiadacza owego horoskopu. W obecnych czasach, podczas rozkwitu psychiatrii i psychologii transpersonalnej, takie podejście jest dosyć dogmatyczne i irracjonalne, chociaż nadal stosowane przez niektórych astrologów.
W miarę upływu czasu, a zarazem rozwoju technologicznego i świadomościowego, ludzkość kierowała się w stronę indywidualizmu. Poprzez kontynuację obserwacji świata, człowiek zaczął powoli rozumieć, że jest w stanie towarzyszyć wpływom planet, a także współpracować z nimi. Siła sprawcza planet, coraz mniej traktowana była jako nieosiągalna wola bogów, ale jako naturalna energia będąca częścią przyrody, którą człowiek może wykorzystać z użyciem swojej woli i intelektu.
Do dzisiaj nie do końca wiadomo, w jaki sposób funkcjonuje połączenie planet i człowieka, ale zapewne bliżej jest nam do zrozumienia astrologii, które umożliwia pozytywne wykorzystanie działania planet w swoim życiu.
Drugim podejściem do astrologii jest perspektywa humanistyczna. Rozwój ludzkiej istoty, a także całego kolektywu ludzkości umożliwił nam stopniowe zrozumienie procesów władających rzeczywistością, w jakiej żyjemy. Horoskop czyjegoś urodzenia z humanistycznego punktu widzenia jest zapisem oryginalnej natury danego człowieka, która może być ukryta pod warstwami czynników zewnętrznych, które wpływają na ukształtowanie jego charakteru. Tak widziany horoskop nie jest wyrokiem, nie jest również czynnikiem determinującym czyjąś przyszłość, a jedynie zapisem jego własnego, autentycznego „Ja”. Nie operuje on również w kategoriach moralnych, czyli nie ocenia położenia czyichś planet jako dobrego lub złego. Perspektywa astrologii humanistycznej oparta jest na ustanowieniu człowieka jako centralny punkt jego życia, z którego to on sam decyduje o swoim losie. Im lepiej znamy swoją własną naturę zapisaną językiem gwiazd, tym łatwiej jest nam zrozumieć siebie samych, a w rezultacie prowadzić życie w zgodzie ze swoją autentyczną naturą.
Moment, w którym się rodzimy, odzwierciedlony w zapisie gwiezdnym jest naszym kosmicznym dowodem tożsamości. Każdy kosmogram (horoskop) stworzony jest z tych samych elementów, czyli planet, asteroid, gwiazd itp., ale gdy rozpatrujemy precyzyjny moment czyichś narodzin, niebo spogląda na daną osobę pod specyficznym kątem. Narodziny to inaczej koncentracja i kumulacja „całego nieba” w danym punkcie w czasie i miejscu. Jeżeli człowiek zdecyduje się na odkrycie znaczenia swojego kosmogramu, a następnie zacznie dokonywać porównań i budzić się na prawdziwą świadomość swojej własnej natury, jest on w stanie wkroczyć na drogę indywiduacji.
Indywiduacja to inaczej proces odkrywania swojego prawdziwego oblicza, które jest zgodne z tym, jak sami siebie identyfikujemy, a nie jak wskazuje nam to religia, społeczeństwo lub najbliższe otoczenie. Ten proces może zaistnieć jedynie wtedy, gdy kierunkiem, w jakim dana osoba będzie chciała wzrastać, będzie holistyczność, czyli widzenie siebie z coraz to szerszej i większej perspektywy, jako nierozłączna część całego Wszechświata, który istnieje wewnętrznie, ale i zewnętrznie.
O wiele więcej satysfakcji przynosi skupianie się na odkrywaniu możliwości swojego ludzkiego potencjału, niż próby przewidywania wydarzeń i sytuacji, jakie mogą mieć miejsce w czyimś życiu. Takie przewidywanie i ustalanie konkretnych wydarzeń, na jakie ktoś może być „skazany”, jest podobne do samospełniającej się przepowiedni, która uchyla od człowieka odpowiedzialność potrzebną w podejmowaniu decyzji i akcji.
Astrologia Ewolucyjna jest typem astrologii humanistycznej, która skupia się przede wszystkim na głębokim, psychologicznym zrozumieniu motywacji działań człowieka. Każdy człowiek to postać wielowymiarowa, składająca się z wielu elementów tj. emocje, uczucia, intelekt, traumy, jakie być może przeżył, a także jego dusza. Ponieważ każdy z nas narodził się w trakcie procesów już zachodzących na Ziemi i Wszechświecie, Astrologia Ewolucyjna stara się odkryć, w którym momencie owych procesów ktoś się znajduje, a także jak naturalnie czerpać z zasobów swojej autentycznej, kosmicznej osobowości.